ΣΠΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ "ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ"

Αργοπορημένη ανάρτηση αλλά δε πειράζει........

Μετά τον Picasso  και τον "Αρλεκίνο" με τις απόκριες, σειρά τώρα είχε να ασχοληθούμε με την Καθαρά Δευτέρα και τα σαρακοστιανά φαγητά γιατί καλοί οι ευρωπαίοι ζωγράφοι αλλά το έθιμο της ημέρας δεν το έχουν. Οπότε έπρεπε να ανατρέξουμε σε κάποιον Έλληνα ζωγράφο. Αφού λοιπόν έθεσα στα παιδιά αυτόν τον προβληματισμό μου, βρήκαμε αμέσως την λύση....να ανατρέξουμε στο GOOGLE. Πληκτρολογήσαμε  λοιπόν την φράση "ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΑΠΕΖΙ - ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ" και πατώντας εικόνες μας έβγαλε τα παρακάτω αποτελέσματα

<a href="//www.pinterest.com/pin/create/button/?url=http%3A%2F%2Fwww.flickr.com%2Fphotos%2Fkentbrew%2F6851755809%2F&media=http%3A%2F%2Ffarm8.staticflickr.com%2F7027%2F6851755809_df5b2051c9_z.jpg&description=Next%20stop%3A%20Pinterest" data-pin-do="buttonPin" data-pin-shape="round"><img src="//assets.pinterest.com/images/pidgets/pinit_fg_en_round_red_16.png" /></a>
<!-- Please call pinit.js only once per page -->
<script type="text/javascript" async src="//assets.pinterest.com/js/pinit.js"></script>

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν γιατί αμέσως βρήκαμε αυτό που ζητάγαμε, το επιλέγουμε, το εκτυπωνουμε και ιδού

Τους διαβάζω αυτά που βρίσκουμε στον σύνδεσμο που ακολουθήσαμε: "Το 1902  στο Γαλαξείδι γεννήθηκε ένας  σύγχρονος ζωγράφος ο Σπύρος Βασιλείου 

 που έζησε ως το 1985  και πέθανε στην Αθήνα .
(Το έργο είναι φτιαγμένο με λάδι (λαδομπογιές) σε μουσαμά  διαστάσεων 142Χ97 εκατοστά.)
Ετσι λιτά και απέριττα απεικόνισε ( το 1950)  με το μαγικό του πινέλο  πάνω στον καμβά ο μεγάλος Έλληνας ζωγράφος του 20 ου αιώνα  το σαρακοστιανό μας παραδοσιακό .. “τραπέζι” .  Το  στρογγυλό μεταλλικό τραπεζάκι καφενείου στρωμένο κι έτοιμο να υποδεχθεί τους αγαπημένους φίλους και να γιορτάσουμε  μαζί τους την πρώτη μέρα της σαρακοστής… Φιλοξενεί ανάλαφρα πάνω του  τα νηστίσιμα φαγητά που συνηθίζουμε να τρώμε την Καθαρή Δευτέρα:  ελιές, χαλβάς, ταραμάς,  λαγάνα,  θαλασσινά και ρετσίνα."
 Μετά από αυτήν την μικρή εισαγωγή αρχίζουμε να παρατηρούμε καλύτερα τον πίνακα:

• Τι καιρό κάνει;
• Πόσους χαρταετούς βλέπετε;
• Που βρίσκεται το τραπεζάκι;
• Είναι κοντά σε χωράφια;
• Τι υπάρχει πάνω στο τραπεζάκι;
• Ποιά φαγητά αναγνωρίζετε;
• Γιατί δεν υπάρχει καθόλου κρέας;
• Τι νομίζετε ότι πίνουν;
• Πόσα άτομα υπάρχουν στην παρέα;
• Είναι ηλικιωμένα ή νεαρά άτομα;
• Γυναίκες ή άντρες;

Στο σημείο λοιπόν αυτό, τα παιδιά μου αναφέρουν ότι τα άτομα είναι δύο, αφού δύο ποτήρια βρίσκονται πάνω στο τραπεζάκι και μάλλον πρέπει να είναι ένας παππούς (μαγκούρα ακουμπισμένη στο τραπεζάκι) και μια γιαγιά (ψάθινο καπέλο πεταμένο κάτω). Στην ερώτησή μου σχετικά με το " σε ποιόν ανήκει ο χαρταετός που είναι και αυτός ακουμπισμένος κάτω", τα παιδιά μου απάντησαν ότι μάλλον ανήκει στο εγγονάκι τους που έχει πάει μαζί με τους παππούδες του.
Θεώρησα ότι ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να φτιάξουμε έτσι μια ιστορία σχετική με τις παρατηρήσεις που κάναμε πάνω στον πίνακα:

"Ο μικρός Βασίλης είναι ορφανός γιατί η μαμά του και ο μπαμπά του σκοτώθηκαν μα το αυτοκίνητο καθώς πήγαιναν για ψώνια στο σούπερ-μάρκετ.
Έτσι ο μικρός Βασίλης μεγάλωνε μόνο με τη γιαγιά και τον παππού που τον αγαπούσαν πάρα πολύ και του έκαναν όλα τα χατήρια. Τον πήγαιναν σχολείο, βόλτες στην παιδική χαρά, του αγόραζαν όλα τα παιχνίδια που ήθελε.... Όμως  ο Βασιλάκης δε χαιρόταν καθόλου, γιατί ήθελε τους γονείς του. Όλη μέρα έκλαιγε.
 Έφτασαν οι απόκριες και όλα τα παιδάκια ντύνονται μασκαράδες, τραγουδούν, γελούν, χορεύουν...και μόνο ο μικρός Βασίλης δε θέλει να πάει πουθενά. Οι παππούδες του είναι πολύ στενοχωρεμένοι και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Ο παππούς ξαφνικά σηκώνεται όρθιος παίρνει τον Βασιλάκη από το χέρι και βγαίνουν μαζί έξω στην αυλή. Παίρνει χαρτιά πολύχρωμα, κόλλες, ψαλίδια, ξύλα και αρχίζει να κόβει, να κολλάει, να μετράει. Ο Βασίλης κάθεται και τον κοιτάζει γιατί δεν μπορεί να καταλάβει τι κάνει ο παππούς του.
- Παππού τι είναι αυτό το περίεργο πράγμα που φτιάχνεις;
- Είναι ένα παιχνίδι που έπαιζα και εγώ όταν ήμουν μικρός. Το λένε χαρταετό και τον πετάγαμε ψηλα στον ουρανό κάθε Καθαρά Δευτέρα γιατί έτσι είναι το έθιμο. Κάναμε και αγώνες ποιανού παιδιού θα πάει πιο ψηλά ή ποιός χαρταετός είναι ο πιο όμορφος.
- Τι σημαίνει παππού Καθαρά Δευτέρα;
- Είναι μια μέρα μετά τις Απόκριες που ξεκινάει η Σαρακοστή και τρώμε φαγητά Σαρακοστιανά μέχρι το Πάσχα όπως χαλβά, ταραμοσαλάτα, καλαμαράκια, ελιές, λαγάνες, σαλάτες, όσπρια.
- Παππού εμείς θα πετάξουμε χαρταετό;
- Και βέβαια Βασίλη μου, για ΄σενα είναι αυτός ο χαρταετός που φτιάχνω.
-Γιούπι, φώναξε χαρούμενα για πρώτη φορά ο Βασίλης και ο παππούς χαμογέλασε.
Έτσι όταν ήρθε η Καθαρά Δευτέρα, η γιαγιά αφού ετοίμασε τα σαρακοστιανά φαγητά, φόρεσε το ψάθινο καπέλο της, ο παππούς πήρε την μαγκούρα του και ο μικρός Βασίλης τον πολύχρωμο χαρταετό του και πήγανε έξω για να γιορτάσουν.
Ο παππούς βοήθησε τον Βασίλη να πετάξει τον αετό του και πήγε τόοοοοοσο ψηλά, πιο ψηλά από όλους τους χαρταετούς και ο Βασίλης πια γέλαγεεεεεεεεεεεεεεε"

Αφού λοιπόν φτιάξαμε αυτήν την ιστορία καιρός ήταν να επεκτείνουμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο το έργο του Σπύρου Βασιλείου.
Σε απλό χαρτί του μέτρου φτιάχνουμε το φόντο

στη συνέχεια σχεδιάζουμε σε κόκκινο γυαλιστερό χαρτόνι το πάνω μέρος του τραπεζιού

και μία ομάδα αρχίζει  να κολλάει  από περιοδικά εικόνες με σαρακοστιανά φαγητά ενώ άλλη βάφει τα πόδια του τραπεζιού

άλλοι έκοβαν και έβαφαν σπιτάκια και εκκλησίες από χαρτόκουτες

και άλλοι έφτιαχναν χαρταετούς από χαρτοσακούλα του μανάβη

Εγώ πάλι ως "ΜΕΓΑΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΣ" έφτιαχνα τα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας μας με την καθοδήγηση των παιδιών, ενώ αυτά έπειτα τα χρωμάτιζαν

Μετά από αυτήν την ομαδική δουλειά σας παρουσιάζουμε το έργο μας μεικτής ζωγραφικής και κολλάζ:

Τι λέτε δεν τα καταφέραμε καλά;
Το ψάθινο καπέλο βρίσκεται στο κεφάλι της γιαγιάς, η μαγκούρα στα χέρια του παππού και ο χαρταετός στα χέρια του μικρού Βασίλη.

Οι δράσεις δεν τελείωσαν εκεί. Τους έδωσα το φύλλο εργασίας της αγαπημένης και αξιόλογης συναδέλφου Κική Μιχαλάρου όπου με ειδική επεξεργασία είχε αφαιρέσει από τον πίνακα λεπτομέρειες και έπρεπε να εντοπίσουν τις διαφορές

Από την επίσης αξιόλογη Τάνια Μάνεση χρησιμοποίησα τα παρακάτω φύλλα και φτιάξαμε

σύνολα με σαρακοστιανά και μη φαγητά

τα μετρήσαμε

και τέλος τα τοποθετήσαμε ανάλογα με το αρχικό τους γράμμα

Δεν παραλείψαμε βέβαια να φτιάξουμε και εμείς τις Σαρακοστές μας

Καλή σας νύχτα και καλή Σαρακοστή φίλοι μου......

PICASSO KAI ΑΠΟΚΡΙΕΣ - ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

 

Η εβδομάδα που πέρασε έπεσε πάνω στις απόκριες οπότε έπρεπε και το πρόγραμμα μας να μην λοξοδρομήσει αλλά να ενταχθεί με κάποιο τρόπο στο πνεύμα των ημερών. Έτσι μετά από προβληματισμό κατέληξα στον PICASSO καθώς υπήρχε και το ανάλογο θέμα: "Ο ΑΡΛΕΚΙΝΟΣ"

  Ξεκίνησα λοιπόν πρώτα με ερωτήσεις του τύπου:

• Ποιός Ισπανός ζωγράφος ζωγράφισε αυτόν τον πίνακα;

(εδώ τα παιδιά με το άκουσμα Ισπανού απάντησαν τον Miro)

• Πότε ντυνόμαστε αρλεκίνοι και κολομπίνες;
• Τι σχήματα έχει πάνω η στολή του;
• Τι χρώμα έχουν οι ρόμβοι;
• Τι φαντάζεστε οτι τρώει το παιδάκι για να έχει αυτά τα κόκκινα μάγουλα;
• Πως είναι η έκφραση του προσώπου του;
• Γιατί άραγε;
• Γιατί προσέχει και δεν κάθεται καλά στην καρέκλα;

Αφού απάντησαν τα παιδιά σε όλες αυτές τις ερωτήσεις, τους διάβασα τον: "Αρλεκίνο" της Ζωρζ Σαρή

 Συγκρίναμε τους δύο Αρλεκίνους και τα παιδιά άρχισαν να βρίσκουν ομοιότητες και διαφορές.
Μιλήσαμε για την ΦΑΝΤΑΣΙΑ και πόσο μας βοηθάει να δημιουργούμε είτε στη ζωγραφική, είτε στα παραμύθια, είτε και στις ΑΠΟΚΡΙΕΣ.....
Ανοίξαμε λοιπόν το κουτί του θεάτρου και βάζοντας την φαντασία μας προσπαθήσαμε να μεταμφιεστούμε

Φτιάξαμε και τον δικό μας αρλεκίνο ως ομαδική εργασία

Εεεεεε..... να μην φτιάξουμε κια μάσκες λόγω των ημερών; Αλλά τι μάσκες; Παρατηρήσαμε κάποια ενδεικτικά έργα του PICASSO όπως:

και παρατηρώντας τους καλά εντοπίσαμε δύο πρόσωπα. Τους μίλησα για το "αμφάς" και το "προφίλ"
και  παίζοντας ανάλογα παιχνίδια ρόλων καταλήξαμε να φτιάξουμε τις δικές μας περίεργες μάσκες από την χαρτοσακούλα του μανάβη.

Στις φωτογραφίες που ακολουθούν φαίνεται η διαδικασία που ακολουθήσαμε...

Τις φορέσαμε και γίναμε "περίεργοι άνθρωποι"

Συνεχίσαμε τα παιχνίδια μας και αφορμή αυτή τη φορά στάθηκαν οι παρακάτω πίνακες:

"Οι αλλόκοτες μορφές στους πίνακες του Πικάσο μπορούν να γίνουν αφορμή για να προβληματιστούμε σχετικά με τη θέση που καταλαμβάνουν τα χαρακτηριστικά στο ανθρώπινο πρόσωπο" γράφει η Κατερίνα Ανωγιαννάκη στο καταπληκτικό βιβλίο : " Γνωρίζω το σώμα μου μέσα από την τέχνη"
                                                             
Μιλήσαμε λοιπόν για το περίεργο μέσα στην τέχνη και ακολουθήσαμε τις ενδεικτικές προτάσεις της συγγραφέα. Παρατηρώντας τους "περίεργους" πίνακες συζητήσαμε πάνω στην διαφορετικότητα, παίξαμε θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς.....(όπως φανταζόμαστε ότι έχουμε ένα μεγάααααλο αυτί που κάνει το κεφάλι μας να γέρνει από την μια μεριά ή πως θα περπατούσαμε αν είχαμε μια τεράαααστια καμπούρα κ.α)

 ζωγραφίσαμε το πρόσωπό μας (το οποίο το είχαμε μισοτελειωμένο από όταν κάναμε την Τζοκόντα

                                                                                                                         οπότε βρήκαμε τώρα ευκαιρία να κάνουμε κολλάζ κόβωντας εικόνες από περιοδικά)

βγάλαμε φωτογραφίες τα πρόσωπά μας και στη συνέχεια αφού τις κόψαμε και τις μπερδέψαμε προσπαθήσαμε να ανασυνθέσουμε πρόσωπα και να γίνουμε διαφορετικοί.....πάνω σε παλιές ανοιγμένες χαρτόκουτες.

Τέλος φωτογράφισα τα παιδιά σε στάση αμφάς και προφίλ για να φτιάξουμε περίεργα τα πρόσωπά τους όπως και ο PICASSO όπως εγώ είχα κατά νου. Βλέποντας όμωςτα παιδιά να εκτυπώνονται τα πρόσωπά τους αυθόρμητα έκαναν την διαπίστωση ότι μοιάζει σαν να τους μιλάει ο ευατός τους. Μου άρεσε η ιδέα και την αξιοποίησα

Τα παιδιά μου έλεγαν τι ήθελαν να πουν στον έαυτό τους είτε να τον επιβραβεύσουν, είτε να τον τιμωρήσουν, είτε να τον εμψυχώσουν.....και ιδού τα αποτελέσματα:

Αυτές λοιπόν ήταν οι δράσεις μας σχετικά με τον PICASSO
ραντεβού με έναν άλλο ζωγράφο την επόμενη φορά.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ.....