PICASSO KAI ΑΠΟΚΡΙΕΣ - ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

 

Η εβδομάδα που πέρασε έπεσε πάνω στις απόκριες οπότε έπρεπε και το πρόγραμμα μας να μην λοξοδρομήσει αλλά να ενταχθεί με κάποιο τρόπο στο πνεύμα των ημερών. Έτσι μετά από προβληματισμό κατέληξα στον PICASSO καθώς υπήρχε και το ανάλογο θέμα: "Ο ΑΡΛΕΚΙΝΟΣ"

  Ξεκίνησα λοιπόν πρώτα με ερωτήσεις του τύπου:

• Ποιός Ισπανός ζωγράφος ζωγράφισε αυτόν τον πίνακα;

(εδώ τα παιδιά με το άκουσμα Ισπανού απάντησαν τον Miro)

• Πότε ντυνόμαστε αρλεκίνοι και κολομπίνες;
• Τι σχήματα έχει πάνω η στολή του;
• Τι χρώμα έχουν οι ρόμβοι;
• Τι φαντάζεστε οτι τρώει το παιδάκι για να έχει αυτά τα κόκκινα μάγουλα;
• Πως είναι η έκφραση του προσώπου του;
• Γιατί άραγε;
• Γιατί προσέχει και δεν κάθεται καλά στην καρέκλα;

Αφού απάντησαν τα παιδιά σε όλες αυτές τις ερωτήσεις, τους διάβασα τον: "Αρλεκίνο" της Ζωρζ Σαρή

 Συγκρίναμε τους δύο Αρλεκίνους και τα παιδιά άρχισαν να βρίσκουν ομοιότητες και διαφορές.
Μιλήσαμε για την ΦΑΝΤΑΣΙΑ και πόσο μας βοηθάει να δημιουργούμε είτε στη ζωγραφική, είτε στα παραμύθια, είτε και στις ΑΠΟΚΡΙΕΣ.....
Ανοίξαμε λοιπόν το κουτί του θεάτρου και βάζοντας την φαντασία μας προσπαθήσαμε να μεταμφιεστούμε

Φτιάξαμε και τον δικό μας αρλεκίνο ως ομαδική εργασία

Εεεεεε..... να μην φτιάξουμε κια μάσκες λόγω των ημερών; Αλλά τι μάσκες; Παρατηρήσαμε κάποια ενδεικτικά έργα του PICASSO όπως:

και παρατηρώντας τους καλά εντοπίσαμε δύο πρόσωπα. Τους μίλησα για το "αμφάς" και το "προφίλ"
και  παίζοντας ανάλογα παιχνίδια ρόλων καταλήξαμε να φτιάξουμε τις δικές μας περίεργες μάσκες από την χαρτοσακούλα του μανάβη.

Στις φωτογραφίες που ακολουθούν φαίνεται η διαδικασία που ακολουθήσαμε...

Τις φορέσαμε και γίναμε "περίεργοι άνθρωποι"

Συνεχίσαμε τα παιχνίδια μας και αφορμή αυτή τη φορά στάθηκαν οι παρακάτω πίνακες:

"Οι αλλόκοτες μορφές στους πίνακες του Πικάσο μπορούν να γίνουν αφορμή για να προβληματιστούμε σχετικά με τη θέση που καταλαμβάνουν τα χαρακτηριστικά στο ανθρώπινο πρόσωπο" γράφει η Κατερίνα Ανωγιαννάκη στο καταπληκτικό βιβλίο : " Γνωρίζω το σώμα μου μέσα από την τέχνη"
                                                             
Μιλήσαμε λοιπόν για το περίεργο μέσα στην τέχνη και ακολουθήσαμε τις ενδεικτικές προτάσεις της συγγραφέα. Παρατηρώντας τους "περίεργους" πίνακες συζητήσαμε πάνω στην διαφορετικότητα, παίξαμε θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς.....(όπως φανταζόμαστε ότι έχουμε ένα μεγάααααλο αυτί που κάνει το κεφάλι μας να γέρνει από την μια μεριά ή πως θα περπατούσαμε αν είχαμε μια τεράαααστια καμπούρα κ.α)

 ζωγραφίσαμε το πρόσωπό μας (το οποίο το είχαμε μισοτελειωμένο από όταν κάναμε την Τζοκόντα

                                                                                                                         οπότε βρήκαμε τώρα ευκαιρία να κάνουμε κολλάζ κόβωντας εικόνες από περιοδικά)

βγάλαμε φωτογραφίες τα πρόσωπά μας και στη συνέχεια αφού τις κόψαμε και τις μπερδέψαμε προσπαθήσαμε να ανασυνθέσουμε πρόσωπα και να γίνουμε διαφορετικοί.....πάνω σε παλιές ανοιγμένες χαρτόκουτες.

Τέλος φωτογράφισα τα παιδιά σε στάση αμφάς και προφίλ για να φτιάξουμε περίεργα τα πρόσωπά τους όπως και ο PICASSO όπως εγώ είχα κατά νου. Βλέποντας όμωςτα παιδιά να εκτυπώνονται τα πρόσωπά τους αυθόρμητα έκαναν την διαπίστωση ότι μοιάζει σαν να τους μιλάει ο ευατός τους. Μου άρεσε η ιδέα και την αξιοποίησα

Τα παιδιά μου έλεγαν τι ήθελαν να πουν στον έαυτό τους είτε να τον επιβραβεύσουν, είτε να τον τιμωρήσουν, είτε να τον εμψυχώσουν.....και ιδού τα αποτελέσματα:

Αυτές λοιπόν ήταν οι δράσεις μας σχετικά με τον PICASSO
ραντεβού με έναν άλλο ζωγράφο την επόμενη φορά.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ.....