ΜΕΝΙΑ...ΖΕΙ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ: ΣΠΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ "ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ"

Αργοπορημένη ανάρτηση αλλά δε πειράζει........

Μετά τον Picasso και τον "Αρλεκίνο" με τις απόκριες, σειρά τώρα είχε να ασχοληθούμε με την Καθαρά Δευτέρα και τα σαρακοστιανά φαγητά γιατί καλοί οι ευρωπαίοι ζωγράφοι αλλά το έθιμο της ημέρας δεν το έχουν. Οπότε έπρεπε να ανατρέξουμε σε κάποιον Έλληνα ζωγράφο. Αφού λοιπόν έθεσα στα παιδιά αυτόν τον προβληματισμό μου, βρήκαμε αμέσως την λύση....να ανατρέξουμε στο GOOGLE. Πληκτρολογήσαμε λοιπόν την φράση "ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΑΠΕΖΙ - ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ" και πατώντας εικόνες μας έβγαλε τα παρακάτω αποτελέσματα

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν γιατί αμέσως βρήκαμε αυτό που ζητάγαμε, το επιλέγουμε, το εκτυπωνουμε και ιδού

Τους διαβάζω αυτά που βρίσκουμε στον σύνδεσμο που ακολουθήσαμε: "Το 1902 στο Γαλαξείδι γεννήθηκε ένας σύγχρονος ζωγράφος ο Σπύρος Βασιλείου

που έζησε ως το 1985 και πέθανε στην Αθήνα .
(Το έργο είναι φτιαγμένο με λάδι (λαδομπογιές) σε μουσαμά διαστάσεων 142Χ97 εκατοστά.)
Ετσι λιτά και απέριττα απεικόνισε ( το 1950) με το μαγικό του πινέλο πάνω στον καμβά ο μεγάλος Έλληνας ζωγράφος του 20 ου αιώνα το σαρακοστιανό μας παραδοσιακό .. “τραπέζι” . Το στρογγυλό μεταλλικό τραπεζάκι καφενείου στρωμένο κι έτοιμο να υποδεχθεί τους αγαπημένους φίλους και να γιορτάσουμε μαζί τους την πρώτη μέρα της σαρακοστής… Φιλοξενεί ανάλαφρα πάνω του τα νηστίσιμα φαγητά που συνηθίζουμε να τρώμε την Καθαρή Δευτέρα: ελιές, χαλβάς, ταραμάς, λαγάνα, θαλασσινά και ρετσίνα."
Μετά από αυτήν την μικρή εισαγωγή αρχίζουμε να παρατηρούμε καλύτερα τον πίνακα:

Τι καιρό κάνει;
Πόσους χαρταετούς βλέπετε;
Που βρίσκεται το τραπεζάκι;
Είναι κοντά σε χωράφια;
Τι υπάρχει πάνω στο τραπεζάκι;
Ποιά φαγητά αναγνωρίζετε;
Γιατί δεν υπάρχει καθόλου κρέας;
Τι νομίζετε ότι πίνουν;
Πόσα άτομα υπάρχουν στην παρέα;
Είναι ηλικιωμένα ή νεαρά άτομα;
Γυναίκες ή άντρες;

Στο σημείο λοιπόν αυτό, τα παιδιά μου αναφέρουν ότι τα άτομα είναι δύο, αφού δύο ποτήρια βρίσκονται πάνω στο τραπεζάκι και μάλλον πρέπει να είναι ένας παππούς (μαγκούρα ακουμπισμένη στο τραπεζάκι) και μια γιαγιά (ψάθινο καπέλο πεταμένο κάτω). Στην ερώτησή μου σχετικά με το " σε ποιόν ανήκει ο χαρταετός που είναι και αυτός ακουμπισμένος κάτω", τα παιδιά μου απάντησαν ότι μάλλον ανήκει στο εγγονάκι τους που έχει πάει μαζί με τους παππούδες του.
Θεώρησα ότι ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να φτιάξουμε έτσι μια ιστορία σχετική με τις παρατηρήσεις που κάναμε πάνω στον πίνακα:

"Ο μικρός Βασίλης είναι ορφανός γιατί η μαμά του και ο μπαμπά του σκοτώθηκαν μα το αυτοκίνητο καθώς πήγαιναν για ψώνια στο σούπερ-μάρκετ.
Έτσι ο μικρός Βασίλης μεγάλωνε μόνο με τη γιαγιά και τον παππού που τον αγαπούσαν πάρα πολύ και του έκαναν όλα τα χατήρια. Τον πήγαιναν σχολείο, βόλτες στην παιδική χαρά, του αγόραζαν όλα τα παιχνίδια που ήθελε.... Όμως ο Βασιλάκης δε χαιρόταν καθόλου, γιατί ήθελε τους γονείς του. Όλη μέρα έκλαιγε.
Έφτασαν οι απόκριες και όλα τα παιδάκια ντύνονται μασκαράδες, τραγουδούν, γελούν, χορεύουν...και μόνο ο μικρός Βασίλης δε θέλει να πάει πουθενά. Οι παππούδες του είναι πολύ στενοχωρεμένοι και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Ο παππούς ξαφνικά σηκώνεται όρθιος παίρνει τον Βασιλάκη από το χέρι και βγαίνουν μαζί έξω στην αυλή. Παίρνει χαρτιά πολύχρωμα, κόλλες, ψαλίδια, ξύλα και αρχίζει να κόβει, να κολλάει, να μετράει. Ο Βασίλης κάθεται και τον κοιτάζει γιατί δεν μπορεί να καταλάβει τι κάνει ο παππούς του.
- Παππού τι είναι αυτό το περίεργο πράγμα που φτιάχνεις;
- Είναι ένα παιχνίδι που έπαιζα και εγώ όταν ήμουν μικρός. Το λένε χαρταετό και τον πετάγαμε ψηλα στον ουρανό κάθε Καθαρά Δευτέρα γιατί έτσι είναι το έθιμο. Κάναμε και αγώνες ποιανού παιδιού θα πάει πιο ψηλά ή ποιός χαρταετός είναι ο πιο όμορφος.
- Τι σημαίνει παππού Καθαρά Δευτέρα;
- Είναι μια μέρα μετά τις Απόκριες που ξεκινάει η Σαρακοστή και τρώμε φαγητά Σαρακοστιανά μέχρι το Πάσχα όπως χαλβά, ταραμοσαλάτα, καλαμαράκια, ελιές, λαγάνες, σαλάτες, όσπρια.
- Παππού εμείς θα πετάξουμε χαρταετό;
- Και βέβαια Βασίλη μου, για ΄σενα είναι αυτός ο χαρταετός που φτιάχνω.
-Γιούπι, φώναξε χαρούμενα για πρώτη φορά ο Βασίλης και ο παππούς χαμογέλασε.
Έτσι όταν ήρθε η Καθαρά Δευτέρα, η γιαγιά αφού ετοίμασε τα σαρακοστιανά φαγητά, φόρεσε το ψάθινο καπέλο της, ο παππούς πήρε την μαγκούρα του και ο μικρός Βασίλης τον πολύχρωμο χαρταετό του και πήγανε έξω για να γιορτάσουν.
Ο παππούς βοήθησε τον Βασίλη να πετάξει τον αετό του και πήγε τόοοοοοσο ψηλά, πιο ψηλά από όλους τους χαρταετούς και ο Βασίλης πια γέλαγεεεεεεεεεεεεεεε"

Αφού λοιπόν φτιάξαμε αυτήν την ιστορία καιρός ήταν να επεκτείνουμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο το έργο του Σπύρου Βασιλείου.
Σε απλό χαρτί του μέτρου φτιάχνουμε το φόντο

στη συνέχεια σχεδιάζουμε σε κόκκινο γυαλιστερό χαρτόνι το πάνω μέρος του τραπεζιού

και μία ομάδα αρχίζει να κολλάει από περιοδικά εικόνες με σαρακοστιανά φαγητά ενώ άλλη βάφει τα πόδια του τραπεζιού

άλλοι έκοβαν και έβαφαν σπιτάκια και εκκλησίες από χαρτόκουτες

και άλλοι έφτιαχναν χαρταετούς από χαρτοσακούλα του μανάβη

Εγώ πάλι ως "ΜΕΓΑΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΣ" έφτιαχνα τα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας μας με την καθοδήγηση των παιδιών, ενώ αυτά έπειτα τα χρωμάτιζαν

Μετά από αυτήν την ομαδική δουλειά σας παρουσιάζουμε το έργο μας μεικτής ζωγραφικής και κολλάζ:

Τι λέτε δεν τα καταφέραμε καλά;
Το ψάθινο καπέλο βρίσκεται στο κεφάλι της γιαγιάς, η μαγκούρα στα χέρια του παππού και ο χαρταετός στα χέρια του μικρού Βασίλη.

Οι δράσεις δεν τελείωσαν εκεί. Τους έδωσα το φύλλο εργασίας της αγαπημένης και αξιόλογης συναδέλφου Κική Μιχαλάρου όπου με ειδική επεξεργασία είχε αφαιρέσει από τον πίνακα λεπτομέρειες και έπρεπε να εντοπίσουν τις διαφορές